De drie zussen Loes (17 jaar), Renske-Remmeltje (15 jaar) en Elise (13 jaar) passen elke week op kinderen van vluchtelingen bij Thuis in Oss. De zussen Schoffelmeer wonen zelf ook in Oss en gaan hier naar de middelbare school. Loes zit op het Titus Brandsmalyceum in 5 havo, Renske-Remmeltje op het Mondriaan College in 3 havo en Elise op het Maaslandcollege in 1 vwo (tweetalig onderwijs). Hieronder vertellen ze waarom ze dit vrijwilligerswerk zijn gaan doen en wat er zo waardevol aan is. Ze helpen er niet alleen andere mensen mee, maar het verrijkt ook hun eigen leven.
Wat doen jullie precies bij Thuis in Oss?
Renske-Remmeltje: ‘We passen op de kinderen van vluchtelingen terwijl hun ouders taalles volgen bij Thuis in Oss. We zijn er op donderdagavond en ik ben er ook vaak op maandagavond, samen met andere vrijwilligers.’ Loes: ‘De leeftijd van de kinderen varieert van twee tot twaalf jaar. De groepsgrootte wisselt per avond, maar er is ruimte voor zo’n vijftien tot twintig kinderen.’ Elise: ‘Ze komen uit de hele wereld, zoals uit Colombia, Rusland, China, Irak, Turkije, Saudi-Arabië, Oekraïne en Syrië. Het is echt een mix van culturen.’
Hoe communiceren jullie met de kinderen?
Loes legt uit: ‘De meesten kunnen al Nederlands, want ze gaan hier naar school. Als ze gevlucht zijn als kind en gewend zijn een andere taal te spreken, is hun Nederlands vaak nog minder goed. Dan praten we vooral met onze handen, met lichaamstaal. Ook met de kleintjes.’ Renske-Remmeltje: ‘Het is heel mooi om te zien hoe de kinderen onderling met elkaar communiceren. Spelen is een universele taal die verbindt. Soms bedenken ze ook hun eigen taal en dan hoor je woorden uit allerlei landen door elkaar heen, maar zij weten precies wat ze bedoelen.’
Waarom zijn jullie dit gaan doen?
Elise: ‘We wilden graag meer voor onze gemeenschap en in het bijzonder voor vluchtelingen betekenen. Het is begonnen als een vrijwillig vakantiebaantje bij Thuis in Oss afgelopen zomer.’ Loes: ‘We hielpen in de zomervakantie mee met allerlei activiteiten. Daarna zijn we gevraagd om te blijven helpen met oppassen op de donderdag- en maandagavond.’ Renske-Remmeltje: ‘Tot nu toe kunnen we het goed combineren met school, want het is na schooltijd.’
Hoe is het om alle drie op een andere middelbare school te zitten binnen hetzelfde gezin?
Elise: ‘We vinden alle drie dat we op een heel fijne school zitten.’ Renske-Remmeltje: ‘Bij het kiezen van onze school zijn we van ons gevoel uitgegaan. We zijn alle drie heel tevreden over onze keuze en af en toe is er hier in huis een beetje gezonde competitie.’
Wat maakt het oppassen bij Thuis in Oss zo leuk om te doen?
Loes: ‘De kinderen zijn telkens zo blij om ons te zien! Ze willen je altijd een knuffel geven en met je spelen. Ze delen alles met je en zo bouw je een band met elkaar op. Als ze gaan verhuizen naar elders in het land, dan missen we ze ook echt. Dan is het contact voorbij, maar in gedachten blijf je met elkaar verbonden.’ Elise: ‘Ik heb het altijd al fijn gevonden om andere mensen te helpen. Het zijn maar kleine dingen die we doen, maar zo maken we de dag van deze kinderen een beetje mooier. Als we een lach op hun gezicht toveren, dan worden wij daar ook blij van.’
Waarom is dit vrijwilligerswerk zo waardevol?
Renske-Remmeltje: ‘Wij zijn gewend om na school thuis te komen, met ons gezin te eten en naar je eigen kamer te kunnen gaan. Een huis en een eigen plek hebben, is niet vanzelfsprekend. De kinderen op wie we passen hebben dat niet. Je gaat er meer bij stilstaan hoe goed je het eigenlijk hebt.’ Loes: ‘Oprechte interesse en aandacht maken het verschil. Het hoeven geen grote dingen te zijn, maar gewoon een tekening met deze kinderen maken, samen een puzzel leggen, een spelletje doen of alleen maar even praten. Zo voelen ze zich gezien en gehoord, en dat is waar het om gaat.’ Elise: ‘Hun ouders kunnen zich met een gerust gevoel concentreren op hun taalles, want ze weten dat hun kinderen het op dat moment ook fijn hebben.’
Jullie hebben een lintje gekregen voor jullie vrijwilligerswerk. Wat betekent dat voor jullie?
Loes: ‘Dat we zijn onderscheiden met een kinderlintje was een grote verrassing. We wisten nergens van!’ Elise: ‘Door het krijgen van het lintje besef ik meer hoezeer dit vrijwilligerswerk gewaardeerd wordt, ook door andere mensen.’ Renske-Remmeltje is het daarmee eens: ‘Je wordt eraan herinnerd dat het uitmaakt wat je doet.’ Elise: ‘Ik denk dat vrijwilligerswerk in ons bloed zit. In onze familie deden onze oma’s en opa’s dat al. Het is fijn en waardevol om mensen te helpen.’
Hoe verrijkt dit jullie eigen leven?
Loes: ‘Het is leuk en dankbaar werk. Je leert spelenderwijs over allerlei andere culturen en talen.’ Renske-Remmeltje vult aan: ‘Het gaat er vooral om dat de kinderen een fijne avond hebben. We zijn als het ware een lichtpuntje in hun week en zij in de onze.’
Heeft dit jullie blik op de toekomst veranderd?
‘Na de havo ga ik een tussenjaar doen’, vertelt Loes. ‘Dan wil ik graag meer gaan werken bij Thuis in Oss. Het lijkt me heel leuk om taalles te geven aan kinderen en te helpen bij het knutselen en andere activiteiten. Ik wil vooral met kinderen blijven werken.’ Renske-Remmeltje: ‘Het heeft bij mij een knop omgezet. In de toekomst wil ik graag iets blijven doen wat het verschil maakt voor andere mensen. Dat kan in allerlei beroepen, maar ik ga hier nu wel meer voor.’ Elise: ‘Ik wil graag in de zorg gaan werken of met dieren. En tijd vrij blijven maken voor vrijwilligerswerk.’
Wil je zelf ook meehelpen bij Thuis in Oss? Of wil je graag kleding, spullen of geld doneren? Kijk dan op hun website Thuis in Oss en/of neem contact op met Norah Molenkamp via norah.molenkamp@thuisinoss.com. Wil je de zussen nog een vraag stellen? Dat kan via info@hethooghuis.nl.
